benim kardeşim olmadığı için hiç bu zevki yaşayamadım bu yaşıma kadar. arada ablam kandırmaya çalışırdı beni ama ben inanmazdım, neyse. yeğenimle aramda 8 yaş var. geçen oturuyorduk, "sen evlatlıksın. zaten benzemiyorsun bize de. sana söylemenin vakti geldi." dedim ve deli gibi ağlamaya başladı. ama nasıl ağlıyor, o ağlıyor ben deliriyorum mutluluktan. meğer çocuk; kimseye benzemediğini düşünüp, evlatlık olup olmadığını sorguluyormuş. ablam bana kızıyor "çocuğum evden kaçacak nisyan!!" diye. yeğenim böğürüyor "evlatlığım beeğğğn!!" diye, ben de "şaka şaka hahajaha" diye susturmaya çalışıyorum. susuyor tekrar gazlayıp, ağlatıyorum. çok eğlenceliymiş.