mutsuzluktan söz etmek istiyorum
dikey ve yatay mutsuzluktan
mükemmel mutsuzlugundan insansoyunun
sevgim aciyor
biz giz dolu bir sey yasadik
onlar da orada yasadilar
bir dagin çarpikligini
bir sevinç sanarak
en basta mutsuzluk elbet
kasaba meyhanesi gibi
kahkahasi gün isigina vurup ta
ötede beride yansimayan
yani birinin solgun bir gülden kaptigi frengi
öbürünün bir kadindan aldigi verem
bütün ishanlarinin tarihçesi
bütün söz vermelerin tarihçesi
sevgim aciyor
yazik sevgime diyor birisi
güzel gözlü bir çocugun bile
o kadar korunmus bir yazi yoktu
ne denmelidir bilemiyorum
sevgim aciyor
gemiler gene gelip gidiyor
daglar kararip aydinlanacaklar
ve o kadar
tavrim bir seyi bulup cosmaktir
sonbahar geldi hüzün
kis geldi kara hüzün
ey en akıllı kişisi dünyanın
bazen yaz ortasında gündüzün
sevgim aciyor
kimi sevsem
kim beni sevse
eylül toparlandi gitti iste
ekim falan da gider bu gidisle
tarihe gömülen koca koca atlar
tarihe gömülür o kadar