eğer dönemsel bi durum değil, çocukluktan beri yaşanılan bir şey ise; alışır insan.geceye sığınır, hayallerine kaçar, yapamadıklarını yapar, söyleyemediklerini söyler.
en zoru da çocukluk dönemidir. herkes uykudayken yaşanılan o yalnızlık hissi..ürkütücü sesler..uçak sesleri ve ana caddeden gelen araba seslerinin yaşattıgı tarifsiz ve sebepsiz hüzün..herkes gibi olamamanın verdiği sıkıntı..(ki sonraları bu duyguya da alışılır.çünkü senin bi parçandır artık)