film bayağı iyi. bütün adaylıkları, ödülleri hak ediyor onu söyleyebilirim. konu çok vurucu. oyunculuklar harika. casey affleck cidden cuk oturmuş. dram olarak geçmesine rağmen arada beklenmedik şekilde çok ağır kara mizaha bağlıyor. öyle ki güldüğüm için utandığım sahneler oldu. sözün özü senenin en iyi filmlerinden. izleyin, izlettirin. bu arada evet filmi ben de ilk başta ingiltere'de geçiyor sanmıştım. :d
---
spoiler ---
filmin ortasına kadar "lan ne oldu bu adama? nasıl bu kadar değişti?" derken aradan sonraki ilk sahne olan yangın sahnesi hasiktir çektirdi. kalbime ağrılar girdi. ki yukarıda sözünü ettiğim kara mizah ögelerinden biri de bu sahnedeydi. sedyeyi 1 dakika falan ambulansa çıkartmaya çalışırlarken allah affetsin güldüm biraz. zaten neredeyse salonun hepsi benim gibi ilk bi' kaçırdı ağzından gülmeyi sonra dizginlediler. 3-4 tane daha vardı böyle sahnelerden.
bu donukluk ve ruhsuzluk affleck ailesinde gelenek galiba. casey affleck de kardeşi gibi donuktu film boyunca. ki tam da böyle oynaması gerekiyordu bu karakteri zaten. cuk oturmuş.
benim için filmin tek kötü tarafı sonunun gayet durağan olması. ama bu tamamıyla bana göre. çok fazla dizi izlediğimden büyük ihtimalle alışmışım sonlarda gümbürtünün kopmasına. hal böyle olunca birileri can vermeden bittiğini anlayamıyorum yapımların :d yoksa hikayede açık falan kaldığı yok. güzel sonlandırmışlar.
---
spoiler ---