normalde soğuk duran bir insanım. kuzenlerime de soğuk duruyorum. bugün büyük kuzenim ile sıcak, samimi bir sohbet ettik. tarihten konuştuk, kökenimizden, edebiyattan, gezdiğimiz yerlerden, gitmek istediğimiz mekanlardan... sürekli bana "nisyancım" der ve gülümser sonra ekler: "güzel kızım benim, zarif kızım benim, tatlı kızım benim, oy canım." diye. yapmacık değil, söylerken gözleri parlıyor farkındayım seviyor beni. bugün yanına gittim oturdum, kolumu atacaktım omzuna. sanki bu hamleyi bekliyormuş gibi çekti beni bağrına. sarıldı iyice, saçımı sevdi. saçımı kokladı ve öptü. ablam yapar bu hareketi bir tek. alışık değilim kuzenimin yapmasına, aslında en sevdiğim kuzenim ama işte. garip hissediyorum. garip hissettiğim kadar mutlu da. değişik.