süzülen bu duman kalbinin kara sisidir. ama üzülme sevgilim ben hiç geçmemişimdir o sokaktan. sen bakarken ardımdan ve dur diyemeyecek kadar cesaretsizken, başımı hafif geriye çevirip bakmamışımdır gözlerine.
ama korkma sevgilim içinde benden kalan iyilikleri alıyorum senden, kötü anılar senin eserin demek midir bu.
…kanatlarım kırılmış, rüzgara savuruyorum. mavisini alıyorum gökyüzünün, siyahını bırakıyorum.
edit: telefon kullanmam yasaklanmıştı yoğun bakımda. 10 gün kadar yazamadım. iyisindir inşallah?