günün aymaması

her gün yaşadığım bir olay ama bugünkü kadar değil.her sabah altıda uyanıyorum kahvaltı bilmem ne falan anca yetişiyorum.bugün annneciğim saolsun yediye çeyrek kala uyandım.ben olayın şeyinde değilim annem bi endişeli görünüyor bir şeyler diyo ama uçmuş gibiyim hafif bi salaklık gülümsemesi var üzerimde.sonra anladım tabi ne bulduysam giydim yani(onu da serviste farkettim)( tüh lan spoiler verdim) neyse çıktım işte evden ayağımda da lanet olası hafif topuklu botlar var onlarla yürümeyi öğrenicem diye canım çıkmıştı.annem kapıyı kapatır kapatmaz bam bam güm pat diye ses çıkınca tekrar açtı kadın ben yerdeyim ama görmüyor işte yok bişey yok yaptım aşağı indim biraz daha ama ayakkabı yırtılmış tekrar yukarı koştum kadın nooldu falan yapıyo agajhsdjdçdl diyemedim yuvarlandım diye :( giydim ayakkabıyı 5 dakikalık yeri 30 saniyede gittim ama servis beklemiş allahtan.annem de mesaj atmış özür dilemiş canım.ama geberiyodum yani.anlayacağınız gibi günüm aymadı ve bir gün nasıl bu kadar gereksiz ekşınlı başlar allah aşkına? edit:sabah sabah ne anlatıyorsun sen amk diyebilirsin bilmiyorum.