entrylere göz gezdirdim de herhalde taşak geçiyorsunuz. misal
(#1458282)
ve buna 100 kişinin katılması bana daha da saçma geldi.
1 bilemedin 2 hadi taş çatlasın 3 sene tempolu bir şekilde çalışmak çok zor olmasa gerek. ben de aynı şeyleri yaşadım, herkes yaşadı.
ama bu uygulama sonuna kadar mantıklı.
buradaki üniversiteye hazırlanan veya liseli yazarların çoğu daha 2 aylık sevgilisi kıçına tekmeyi vurunca uzun süre aşk acısını çektiğini, hayattan kendini soyutladığını söyleyip buralarda saçmalıyor.
bir de babanızın öldüğünü düşünün. ulan benim babam şehit olsa değil üniversite sınavına hazırlanmayı, senelerce hayata adapte olamam. bu çocuk sizin gibi nasıl hazırlansın sınava?
hangi çocuk düşünür babam inşallah şehit olur da güzel bir üniversitede okurum diye? babası şehit olan çocuğa bir gidin söyleyin istediğin üniversiteye girebileceksin diye, bakalım ne tepki verecek? ananıza mı sövecek teyzenize mi?
hadi diyelim serseri bir çocuk. bu çocuk isterse gitsin odtü'de okusun. oraya adapte olabilir mi? zaten oraya adapte olursa serseriliğinden eser kalmaz. yüksek statülü üniversitede ister istemez herkesin huyları değişir. çevresi etkiler onu.
empati yapmak, onun yerine 2 dakikalığına da olsa kendini koymak çok zor değil. yapın bunu.