son basamak

cenk çalışır'ın kafkaokur dergisinin 12.sayısında yayımlanan öyküsü. müthiş bir öykü, aslında bu dergiyi biraz da bu minik hikayeler için seviyorum. öyle can alıcı son yazıyolar ki. kadro süper anlayacağınız. en sevdiğim paragrafı da burada. "mert, dumanı ciğerlerine gönderdiğinde 'doğduğunda ilk basamaktasındır. bu en yukarıdaki basamaktır. sonra düşmeye başlarsın.' dedi. babalığın ayakları istemsizce titredi. boğazından hırıltılı bir nefes yükseldi. 'ayağa kalkma zırvalıklarını s*ktir et. insan ayağa kalkmaz. düşer. olduğu yerde batar. insan olmanın erdemi ayakta kalarak mutlu olmak değil, gömülerek utanmaktadır çünkü. insan yükseldikçe değil, gömüldükçe insandır. ne kadar aşağı inebilirse o kadar acı çeker. açlık, sefalet, cehalet, gelir dağılımı, sosyal devlet, kapitalizm, modern köle, toplantı masalarında zaman yönetimi yalanıyla çalınan gençlik, kravatlı sahte ciddiyet, yalan düzen, bunların hepsi bir basamak. anladıkça düşersin. hayat düşmektir.' salim bey'in boğazından çıkan hırıltılar yavaşlıyor. banyo zemininden yükselen kan kokusu, mert'in sigarasından yayılan nikotin kokusuyla birleşiyor. 'ha bu arada' diyor mert, 'ne yersen ye! hepimizin sıçtığı aynı bok.' "