uzun bir süredir yokum buralarda başımdan bir hayli şey geçti. çok yakın bir arkadaşımın annesi çok rahatsızdı haftalardır hastanede kalıyorlar tabiri caizse onlarla beraber bende refakatçi olarak kalıyorum. her gece ağlamalarını dindirmek için sabahlara kadar onunla konuşup,teselli ediyorum. sadece birkaç gün önce nefes alıp vermede zorluk çekmeye başladı çırpınmaları kızının gözünün önünde oldu. "ne olur anneme birşey olmasın." diye ağlayan kız artık " ne olur ölsün, çok acı çekiyor" diye yalvarmaya başladı. yani öyle bir an geliyor ki kendinizi gözünüz görmüyor sadece düşündüğünüz şey çok acı çektiği oluyor. iki gün önce de vefat etti. bir nevi kurtuldu, lakin o toprak annesinin üzerine mi örtüldü yoksa arkadaşımın üzerine algılayamadım. yaşarken ölmek çok zor görünüyor. allah hiçbirimizi böyle büyük bir acıyla sınamaz inşallah. iyi akşamlar...