1 -) 8. sınıfta bir haber programında sbs ile ilgili röportaj yapmıştım (ayak üstü üç dört soru işte :) )
ve bu haberi izleye bilmek için ajans bitene kumanda düğmesine basana nükleer başlık butonuna basacakmış muamelesi yaparak davrandım (tabi komşuyuda çağırdık yandan ünlü oluyoruz ya ) ve ajansın son haberinde sunucu sunumu yaptı evet ben çıkıyorum televizyona ortalık pür dikkat ve sessiz bir anda benim görünmemle yanımda oturan komşunun heycanlanıp birden zıplayıp alkışlamaya başlaması ile ne dediğimin anlaşılamaması konuşmanın güme gitmesi bütün beklentimin çöp olması ile bitmiş olay zinciri -_- (ne alkışlıyon bi oturda izleyelim işte sanki bana milyon dolar aldım yıktın bi çocuğun kariyer başlangıcını !)
2-) üniversite zamanı arkadaşlarla gittiğimiz bir sinemada yine röportaj a denk gelmem
arkadaşlar sağolsun kim röportaj yapmak ister sorusuna beni bir adım öne atıp çekildiler oturduk sinema da haber konusu ile ilgili konuşuyoruz şansıma sağlıkçıyım ve bu alanda bir konu denk geldi gayet başarılı bir röportaj yaptık sonunda sunucu teşekkür felan ediyo tabi bende bi merak yıllar sonraki habere çıkma özlemim giderilecek felan ben iste ajans yayın saatini felan sordum öğrendim sen tut izleyeme o gün dururmuyum hayır o haber izlenecek oturdum internet sitesine girip haberi bulmaya araştır araştır en son buldum sanırsınız boş boş gezerken yerde yunus emre buldum neyse haneri açtım bekliyorum çıkacağım diye bi geldi 3 kelimemi koymuşlar yine bir tükeniş -_-
yılmıyorum bir gün o habere çıkıp haber bitene kadar ben konusucam ulan artık asar mıyım intihar mı ederim bişey mi bulurum bilmiyorum :d :)
e iste benimde televizyon sektörü hayatımın geçmişi bundan ibaret :d :) ha bide unutmadan en ünlü olduğum konu rektör tweete mi rt ledi unide 1 ay siz ünsüzler ile aynı havayı soluyorum diye gezmiştim yani ün şan şöhret beni de çabuk bozuyor :))