uzun yıllardır birlikte olduğun adamdan ayrılırken karşında savaş vermesini beklersin fakat senin "ben yapamıyorum" lafına "ben de" demesi insanda önce şok etkisi yaratır. sonra hafiften rahatlarsın o da istiyormuş diye. sonra bakarsınki gerçekten ayriliyorsunuz bu adam beni sevmedi mi niye hemen ayrılmak istedi dememeye kendini kemirmeye başlarsın. işte bu noktada acı devreye giriyor sanırım.
+
hayatının hayal ettiğin gibi olamayacağını anladığın ve bununla yaşaman gerektiği gerçeği yüzüne çarptığı zaman. belki biz bununla yaşamak istemiyoruz? çabalıyoruz olmuyor, daha da cok cabaliyoruz daha da olmuyor. ozaman intihar düşüncesi geliyor akla o da insana apayrı bir acı veriyor.
kısacası hayat ayaklı acı makinesi amina koyim. neden yaşıyoruz, kim için yaşıyoruz, bu yolun sonu nereye gidecek kime girecek belli değil