kendime yaptım ben en büyük kötülüğü. insanları kendimden daha fazla düşündüm ve hala ders almıyorum. kin güdememek ve canımı yakan olayları unutmamdan dolayı affedicilik özelliğim çok yüksek, her seferinde kazık yiyorum. saflık mı salaklık mı ne derseniz artık, kendimi değiştiremeyip hak etmeyen insanlar için günlerce üzülüyorum. tanımadığım bir insan ağlıyor diye ben de üzülüp, derdine ortak olup kendimi perişan edebilirim. daha doğrusu yapabilirim olarak demeyim de yapıyorum ve bunları hep üzerinden belli bir zaman geçtikten sonra fark ediyorum. %95 inde de pişman oluyorum. beni tanıyan her insanın dediği "kafanı rahatlatamazsan bu dünyaya erkenden veda edeceksin."
sürekli birilerinin sorununu çözmeye çalışıp farkında olmadan tepeme çıkmalarına neden oluyorum. bu kendime yaptığım en büyük kötülük ve hala elimden hiçbir şey gelmiyor.