beni sevdiğini söyleyen biri vardı hayatımda. sürekli beni ikna etmek istediğini söylerdi. her gün beni görünce gelirdi yanıma. bir gün gelmedi. ben gittim ona.
baya üzgün. dedim ne oldu? önce biraz kem kum etti. sonra cebinden alyans çıkardı. bu ne diyorum içimden. meğerse çocuk nişanlıymış sözlük. ve ben onu dakikalarca teselli ettim. aramızda hiçbir şey olmamış gibi. sonra kalktım. dedim ben bir lavaboya gideyim.
kız arkadaşlarımda kalkmamla peşimden geldi. sonra baktım yalnız kalma olayım yok. tuvalete girdim. kapıyı kitledim. o halimi hiç unutamıyorum ki; sesim duyulmasın diye iki elimi kendi ağzıma bastırıp iç geçire geçire ağladım o daracık kabinde.
sevdiğim ve beni sevdiğini söyleyen adamı, oturup nişanlınla barışırsınız üzülme diye teselli ettim. ve onu hiç sevmemiş gibi yaptım. tuvaletteki çaresizliğimi aklımdan çıkaramıyorum.