bölüğümüzde turan adında, aslında saf görünümlü ama bi o kadar da cin olan bi kardeşimiz vardı. okuma yazma bilir, iş kitlemesinler diye bilmiyorum derdi. çok yavaş konuşur, söylenenlere tepki vermez, tanımadığı insanların kapalı paket verdiği bisküviyi dahi yemez, adeta trol bir arkadaştı. iki saat nöbetin asır geldiği zatı muhterem turan h. :)
.
yalnız bir güzelliği vardı turan'ın, ne kadar nöbet tutarsa tutsun şikayetçi olmazdı. gıkı çıkmazdı. birgün, denetleme zamanı nöbete gönderecek adam bulamayan devriye onbaşı turan'ı tam 8 saat nöbette bıraktı. üstüne bide insanlık yapıp (!) yemek götürdü. askerlik yapanlar bilir bu yasal suçtur kimse zaruri haller dışında 2 saatten fazla nöbet tutamaz. zaruri hallerde de 4 saat.
neyse, bizim turan halinden memnun tabi gıkı çıkmıyo. yemeği de geldi oh mis. adam insan olmasın etrafımda bana dokunmayın der gibi yaşıyo adeta. ama 1 dk. ya şikayet ederse ?
işte burda devreye disiplin subayı girdi. doldur boşalt güvenlik kameralarından turan'ın 8 saattir nöbette olduğunu anlayan yarbay akşamdan kalma, nasıl bir korku yaşadıysa, turan'ın hemen nöbetten getirilmesi emrini verdi ve beklemeye başladı.
turan gelince, elini omzuna vurarak;
"aslan evladım, koçum benim, bizim senin gibi evlatlara ihtiyacımız var, biz senin gibiler sayesinde ayaktayız.." diye 10 dk methiyeler dizdi.
ama bu bizim turan. duvara konuşsan daha fazla tepki verir :)
en sonunda yarbay akşamdan kalma dayanamadı ve döndü yanındakilere;
"olum, ben konuşuyom da bu beni anlıyo mu lan amına koyim?!"
.
herkes yerde.
turan? yine tepki yok.
.
gülerek hatırlayacağım güzel günlerim. severim askerliği :)