başlayayım anlatmaya, fazlasıyla hazır cevap bir çocukmuşum sanırım ben.
bir gün annem elimden tutmuş, sokakta gezdirirken kadının bir tanesi yanlışlıkla ayağıma mı basmış, bana çarpmış mı o tarz bir şey olmuş. kadın kafamı okşayarak, ''pardon'' demiş. o sıralar 8-9 yaşlarında olan küçük veyn ise durur mu? yapıştırmış cevabı; ''pardonlar çıkalı, eşekler çoğaldı.''
çocukluktan beri tatlıya karşı aşırı düşkünüm sanırım. hatta her şeyimi sorgusuz sualsiz paylaşabilirim ancak konu pasta, çikolata felan olduğunda işin rengi değişiyor. bir gün babam bana çikolata almış, elimde yiyorum. annem, ''ucundan bana da ver de tadına bakayım nasılmış'' tarzı bir şey söylemiş. bende ''eski tadında işte'' şeklinde cevap verip yemeye devam etmişim, yaş 6-7.
bununla birlikte başka ufak tefek yaramazlıklarım da vardı tabi, gerçi şimdi analatacağım pek ufak tefek değil sanırım. yaş 13-14, evde buzdolabı poşeti buldum. başlarda üfleyerek şişiriyor, aniden patlatarak evdekileri korkutup kendimce eğleniyordum. daha sonra bu yeteri kadar haz vermemeye başladı ve aklıma şeytani bir plan geldi. hemen koşa koşa musluğun başına gittim, içine su doldurup ağızını bir güzel bağladım. evin altında eczahane vardı ve eczahanede çalışan abla yerleri süpürüyordu. allah affetsin tam kafasına doğru nişan alıp 6. kattan bıraktım poşeti. tabi o korkuyla hemen balkondan içeri kaçtığımdan dolayı, sonuçlarından tam olarak emin olamıyordum. tekrar balkona çıkarsam anlarlar diye balkona adım bile atamıyordum, hemen koşa koşa aşağı indim o merakla. bir kadının küfür edebileceğini ilk o zaman öğrenmiştim mesela.
oyuncaklarla oynamayı da hiç sevmezdim çocukluktan beri. benim için oyuncak kavramı, içerisinde tornavidalar, çekiçler, lehim makineleri falan olan babamın alet-hırdavat çantasıydı. sabah erkenden kalkardım, televizyonda çizgi filmimi açar takım çantasının başına otururdum. aklımca bozuk olan, ama aslında çalışan ne kadar elektronik alet varsa hepsini açar sabah evdekiler uyanana kadar istisnasız hepsini bozardım. birde çok büyük iş başarmış gibi, anne bu bozuktu ben tamir ettim der, tebrikleri kabul ederdim.
anlayacağınız, çocukken güzeldi her şey.
büyüdükçe çirkinleşti, çirkinleştik.