salâhuddîn eyyûbî'nin musâhibi ve kazaskeri ibn-i şeddâd anlatıyor:
salâhuddîn eyyûbî, şam'da vefât ettiği vakit (4 mart 1193) şahsî hazinesinde sadece 47 dirhem ve bir miskal altın çıkmıştı ki bu defin masraflarına dahi yetmiyordu. geride evi, mülkü, akârı, bağ ve bahçesi de kalmamıştı. eline geçen bütün malları hayır yollarına sarfederdi. hatta hazînedârları hiç mal tutmadığını bildiklerinden bazı malları ona haber vermeden muhâfaza ederler, şiddetli ihtiyaç anında kullanırlardı. akka sahrasında çok değerli on bin atın hepsini birden bağışlamıştı. güleryüzlülüğü, insanlara ihsanlarından daha çoktu.
“insanlardan bazıları vardır ki onlar dünya malına, toprağa bakar gibi bakarlar” demişti. bununla kendisini kasdetmişti. (en-nevâdiru's-sultâniyye)