insana hadsiz sevme isteği allah'ı sevmesi için verilmiştir. dünyaya dair herşey fanidir. bu yüzden kimi seversek sevelim iç huzuru sağlamaz çünkü bi yerde bitecektir. en nihayetinde ölüm gelir ayırır. üstelik fani sevmelerde kıskançlık elemi, firak elemi veya mukabele görmeme elemi ile bu cüz-i lezzet zehirli bir bal hükmüne gecer. sonucundada hastaneler, hapishaneler, meyhaneler yada kabristanda bulur insan kendini. allah aşkında böyle bir şey söz konusu değildir.
aşk karşıdan beklentiyi beraberinde getirir en azından karşılık bulmasını istersin. bir fani bu beklentiyi tam manasıyla karsılayamadigindan merhametsiz bir azaba dönüşür. bu nedenle sevdiğini aşkla sevme; aşk ancak allah'ta anlam bulur. allah'ı aşkla, sevdiğini merhametle sev denilir.
çünkü kul allah'a merhamet edemez, bu bir insana bir canlıya duyulacak bir histir.
bu nedenle aşkla baglanmak allah'ta, merhametle sevmek kulda güzeldir, layığı budur.