ya çekiniyordur, ya da artık bezmiştir çevresinden konuşmuyordur. ha bir de, belki apolitiktir.
ayrica, yapmakla yapmamak arasında kaldığım eylem. konuşulacak insanları iyi seçmek gerekir. içi boş laflarla atıp tutacak insanlara kulak verip vakit öldürmemek gerekli çünkü bazısı var yemin ederim asla seni duymuyor, dediğini anlamıyor safi çemkiriyor. birkaç olaydan sonra da kendi fikrimi savunup "ben buyum kardeşim" diyip konuşmadan çekilme kararı almıştım. sonra konu ırkçılığa döndü, ne faşistliğim kaldı ne köpekliğim. "sizin yapacağınız siyaset muhabbetini seveyim" diyerek sustum bende, napıcan başka saygı yok ki. tamam benim de hoşuma gitmeyen görüşler var, kabul etmeyeceğim, sınırları zorlayan şeyler var ben de tepki gösteriyorum da kardeşim sen benim karakterime, anneme neden giydiriyorsun ki? artık insanlara bakarım bunun siyasi dogmatikliği var mı diye, farklı görüşlere ne kadar tahammülü var diye, sonra konuşulur çemkirilmeden. ben kendi görüşümü aktarırım, o kendine göre cevap verir. aslinda olmasi gereken de bu. yoksa "vay orospu cocugu nasil boyle dusunursun" olayi hoş değil o sıfatın gideceği daha güzel yerler var