daha kızdığını, kırıldığını belli bile etmeden affetmek vardır. diğer tüm affetmeleri hiçe sayar. kendi kendine küsüp barışmak, o daha ne halt ettiğinin farkına bile varmadan kaybetmeyi göze alamayacağını bilip susmak vardır. diğer tüm susmaları sessizliğe boğar. hani böyle çocukken anneden dayak yiyip anne diye ağlamak gibi. anlatabiliyor muyum sözlük? bugün yine defalarca kez affettim onu, ruhu duymadı. yarın yine affederim biliyorum. canım acıyor, acıyı da seviyorum. çünkü canımı acıtanın bi başkası olmasını istemiyorum. çünkü her seferinde çocuk gibi hemen affettiğim bi başkası olmasın istiyorum. öyle işte. bazen de öylece affediyorsun. affedin arkadaşlar. tam kızmışken gözlerine rastlasın gözleriniz, affedin. çok affedin. çok seçeneksiz kalın. çok kızamayın. çok sevin. çok çok.