benimki sessiz, sakin bi adam. çabuk sinirlenir çabuk sakinleşir. bir kere vurduğunu hatırlıyorum onda da bi söz söyleyip adamı delirtmiştim. şöyle oldu:
babam bana günlük para verirdi, ben istemezdim hiç. vermediği günler de olurdu ama genelde cebimde kaldığından istemezdim. iki üç sene önce, sömestr tatiline girmişiz. sömestr boyunca para vermedi bana. herhalde okula gitmiyorum diye para harcamadığımı falan sanıyordu. istemedim ben de o süre boyunca. nihayetindr okul açıldı. ilk 1-2 gün yine para vermedi. evde bulduğum bozukluklarla minibüs paramı hallettim. onun haricinde param olmadığı için evden okula okuldan eve gider oldum. bir sabah dayanamadım para istedim. "noldu ne güzel hiç şikayetçi de değildin durumdan" gibi bi şey söyledi. ben ise düşünmeden hızlı bir cevap verdim. dedim ki "sen de iyi alıştın he beleşten yaşamaya". bu bana tokadı bir koydu, o tokat beni savurup babamdan uzaklaştırmasaydı belki hastanelik olurdum. çok sinirlenmişti. gözü döndü sağı solu kırdı.
bu da böyle çok güldürmeyen hiç düşündürmeyen bilmeniz gerekmeyen bir anımdı. babamı severim. canım babam. o ne biçim tokattı be. amına koyim senin.