küçükken karne gününü az önemsemezdik şimdi ne yalan söyleyeyim. o akşam ne giyileceği düşünülür, kombinler yapılır, sabah heyecanlı bir şekilde kalkılırdı. normalde okula zorla gidenler o günü iple çekerlerdi. herkes en yeni, en sevdiği kıyafetini arkadaşlarına göstermek için can atardı. şimdi öyle mi, artık o eski karne günlerinin bile tadı kalmamış. kimsede ne bir heyecan ne bir şey. belki şimdiki nesil her şeyi çok buldukları içindir, bilinmez.
ama bildiğim şey şu ki biz iyi ki o günleri, o tatlı heyecanları yaşamışız. çocukluğunu yaşayabilen son nesildik belki ama yaşadık. bize teknoloji çok erken rastlamadı allah'tan. bizden sonrakilere bakıyorum bir araya gelince telefondan başka meşgul olacak bir şey bulamıyorlar. canları sıkılıyor falan. biz öylemiydik be ne oyunlar dönerdi iki dakikada.
uzun lafın kısası "o eski günlerden eser yok şimdi arkadaşlar"