bir
faruk nafiz çamlıbel yazısıdır.
vatan
vatan dediğin kardeş;
şu baştan başa gördüğün, yalınayak bastığın ve sıcaklığınla içini titreten yüce toprak.
izmir'de denizin maviliği, sinop'ta karadeniz'in şiddeti, amasya'da elmanın kokusu, bursa'da erenlerin duası, istanbul'da fatih'in bitmez adaleti, kars'ta erimeyen kar, antalya'da güneşin kızıllığı. adıyaman'da kızıl bir akşamüzeri nemrud dağı'nın azameti, ankara'da mustafa kemal'in zaferi.
vatan dediğin kardeş;
içimde titreyen aşk, ellerimle büyüttüğüm narin bebek. anamın odasında yazılı gelenek, babamın terinde gelecek.
vatan dediğin kardeş;
şehitlerin ocağı, çanakkale'de destan, kocatepe'de kurtuluş, erzurum'da dadaş, elazığ'da gakkoş, sivas'ta gardaş.
vatan dediğin kardeş;
türk'ün ergenekon'dan çıkışı, demirin erimesi, yunus'un gözünde yaş, hacı bektaş'da semah, konya'da nur yüzlü semazen, yüreğimde bitmeyen telaş.
vatan dediğin kardeş;
dedemin kanı, ata'mın azmi, sevdası, çocuğumun emaneti.
vatan dediğin kardeş;
toprağından fışkıran buğday, çimeninde parıldayan çiğ tanesi, köylümün elinde ekmek.
vatan dediğin kardeş;
inatla, azimle, kanla, canla alınan üzerine basarken bile şükretmen gereken kutsal miras.