yaklaşık iki yıl önce annemle birlikte bi yere gitmistik. dönüşte yokuştan çıkarken bi anda araba durdu. hemen el frenini çektim ama galiba telaştan yarım çekmişim. tabi araba geri geri hızlı bir şekilde gitmeye başladı yokuş uzun ve tam tepeden itibaren geri gitmeye başladı. ben coktan direksiyon hakimiyetimi kaybetmiştim ama annem olayın farkında değil. o herşey benim kontrolümde zannediyor. zaten söylesem, farketse panik olduğumu atardı kendini arabadan. ben farkındayım tabi kaza yapcagimin amacım en az hasarla atlatmak çünkü aşağısı ana cadde. ana caddeye çıksak kesin bir arabayı ezerdim. allahtan olaylar benim dışımda gelişti araba bi kadının evinin onundeki küçük kaldırıma oturdu kaldı. o kaldırımda tam arabanın ebatlarında eni fln yüksekliği çok iyi. yoksa başka türlü kesmezdi o hızla gelen arabanın hızını. evinin önünde oturan kadında kiloluydu baya allah'tan kacabildi. annem şok halinde hadi çalıştiir gidelim diyor ama araba pert olmuş vaziyette. ben hemen inip kadının yanına gittim bsy oldumu diye.. araba önemli değil bende önemli degilim ama annem yada o kadına bsy olsa ölürdüm heralde vicdan azabından. arabanın halini gorenler olabileceğinin en iyisi olmuş iyi kimse ezilmemis uğraşsan bu araba buraya denk gelmezdi dediler. ilk zamanlar kaza anı gözümün önüne geldikçe gözlerimi kapatirdim görmemek için. ne zmn bi yokus çıksa bindiğim otobüs fln aklım çıkacak gibi olur. böyle bi kaza bile bende travma etkisi yapmışsa taklali maklali kaza yapanlarin allah yardımcısi olsun atlatması baya zor oluyor