bence bu konu için bir kitap yazılsa yetersiz kalır. gerçi ayrılık dediğimiz olaydan sonra istediğinn kadar içini dök ne anlıyor ne de senin içinde söylenmemiş cümlelerin kalmasına engel oluyor. saatlerce konussakta bazen içimizde birikmiş bazı cümleler kalıyor.biz buna güven sarsılması,zamanın boşa geçmesi,yanılgı,pişmanlık diyoruz. aslında kavramları biliyoruz ama anlatamıyoruz. bazı olayların alfabede karşılığı olmuyormuş. mesela sen gitme diyorsun ama o algılamıyor ya gitme kelimesinin anlamını bilmiyoruz gitme eylem yerine geçmiyor yada karşımızdaki fena halde yarım bırakmaya yemin etmiş bizi. hemen hemen hepimiz yaşamızdır o son an acaba geri döner mi anlar mı hatasını diye bazen bir konusma penceresini açık bırakıp bekleriz. bunu bazen arkasını dönüp gittikten sonra köşeyi dönüp kaybolana kadar belki bir ümit döner pişman olur diye bekleyerek yaparız. bazende elbet pişman olur diye kendimizi avuturuz. bence giden bir defa gitmeye yeltenen bir daha dönmeyi düşünmüyor dönsede eski tadı vermiyor. konuyu dağıtmadan toparlayım sözlük ayrılık konuşması yok bence ona başka bir isim koyalım (bkz:arınma konuşması). yanlış insana ait duygulardan arınıp geçen zamanı sadaka niyetine düşünüp hakedecek birine tertemiz çıkmak için yapılan son konuşma olsun. içimize kalan sözler cümlelerse bir ameliyat izi olarak kalsın bizde kalsın ki bilmediğimiz denize balıklama girmeyelim bir daha. selametle.