uzun cümleler kuruyorum, uzadıkça değeceğini düşünüyorum, ancak hep teğet geçiyor.
dakikalar saatler oluyor ve ben yalnızca bekliyorum, bu bekleyiş o kadar boş ki sığamadığımı hissediyorum hayata. en son çok zaman önce kurduğum, dilediğim, ellerimi açıp yakardığım bir dua geliyor yine dilime. kafamda kurduklarım kimi zaman ne kadar gücüne gidiyor öyle değil mi?
kısa cümleler kuruyorsun. uzanamaz zannediyorum ancak öyle bir isabet ediyor ki canımı acıtıyor.