kaderinde amansız bir aşkın pençesine düşmek olan bekir çaresizliğin simgesi oldu film boyunca. kimi zaman ağladı, kimi zaman güldü, kimi zaman öldü ama gidemedi. ne zaman evine geri dönse kendini bir otobüsün içinde sevdiği kadının peşinden giderken buldu. hakaretse hakaret çaresizlikse çaresizlik parasızlıksa parasızlık her şeye razıydı çünkü katlanamadığı tek şeydi onsuz kalmak.
filmin son sahnesi için bile binlerce ödül verilebilir. sadece tek bir sahne için..
aşkın peşinde sefil olan hayatların yüzümüze tokat gibi çarpan gerçekleri.
teşekkürler
(bkz: zeki demirkubuz)