arada anlatırdık birbirimize bir masal. bir seferinde hayali bir mekan bulmuştuk, deniz kenarında salaş bir mekan. mekan sahibi, yaşlı, çok sempatik ve çok sevmiş bir adam. içeride sanat müziği çalıyor, rakılarımızı doldurup, birbirimizin gözlerine bakarak içiyorduk...
söz vermiştik, böyle bir mekan bulup, her ay, aynı gün gidecektik. birbirimize sevdiğimizi söylediğimiz o gün... her ayın, aynı günü gidip, aynı masada oturacaktık.
şimdi ben kaç duble içsem bunlar geçer?