osmanlı'da bir asker sınıfı. sınırlarda veya sınırlara yakın yerlerde bekleyip düşman arazisine yaz-kış sürekli akın yaparlardı. sefer zamanı, 3 günlük bir mesafe ile ordunun büyük kısmının önünde giderler, ordunun geçeceği yerleri, erzakı, köprüleri, yolları güvenlik altına alırlardı.
ancak akıncılar 1595 yılında eflâk voyvodası mihal'in bir baskınına uğramışlar ve bu baskında hemen hemen bütün akıncılar ölmüştür. (sadece 2.000-3.000 akıncının sağ kalabildiği bazı kaynaklarda geçer.) bu olaydan sonra akıncıların önemi kalmamış, onların yerini kırım atlıları almıştı. tabi orduda da bir yerden sonra laf dinlemeyen, komuta tanımayan yeniçeriler kalıyor.
zaten böyle böyle osmanlı'nın ordusu, sosyal yaşamı, teknolojisi kısacası gelişimi ve büyüklüğü yavaş yavaş batıyor.