geceye bir şiir bırak

seni tanımak yeni bir hayat tanımakmış seni tanımak huzurla nefes almakmış bazen siyaha beyaz demek bazende karanlığa aydınlık bir gülücükle yürümekmiş seni tanımak seni tanımak dokuz dagın tepesindeki özgürlüğe kavuşmak o sımsıcak yüreğinde kor ateş misali yangın olmakmış kendim olmak sana tutsak kalmakmış bakmadan görmek,duymadan dinlemek,aramadan bulmakmış bazen bir kuru yaprak misali rüzgara kapılıp yolcu olmakmış toprak olmakmış gül bitirmek için menekşeleri hep filizken tomurcuk bırakmakmış seni tanımak derin derin düşüncelere dalmak ama düşündükçe dahada kaybolmakmış mevsimine göre değişmemek,rüzgarına göre eğilmemekmiş seni tanımak baharı ayaklarına bir gelincik gibi sermek saçlarına çiçekleri yağmur misali yağdırmakmış seni tanımak güneşle doğup,aydedeyle batmakmış şarkıların dilinden bir besteyi anlatmakmış seni tanımak ezbere söylenen bir şiire balıkların hislerini vurgulamakmış alıp başını yollara düşmekmiş bir çöl fırtınasında en hırçın kasırgalara sebepsiz meydan okumakmış soluk almak gibi hayata tutunmakmış seni tanımak seni tanımak benim gönlüme ferman olmakmış aslında seni tanımak seni sana anlatırken beni bana anlatmakmış aslında seni tanımak seni benli yaşarken beni senli yaşatmakmış