dünyanın en harika şeyi olabilir.
alerjim sebebiyle kedi sahiplenemiyorum ama abimin kedilerine kısa süreliğine evimde bakma durumum oldu.
o bir iki hafta içerisinde bile o kadar çok sahiplendiler ki beni, işe dönme saatim yaklaşınca kapıda bekliyorlardı, işe gidiş saatimde de bırakıp gitmeyeyim diye kapının önüne yatıyorlardı. evladım gibi oldular resmen işten yorgun argın da gelsem onları doyurmaktan, temizliklerini yapmaktan, saatlerce sevgi gösterip oynamaktan bıkmadım.
hatta üstteki arkadaşın anlattığı gibi koca evde tek başıma hüngür hüngür ağlarken bana arkadaş olup mutluluk kattılar resmen.
kedi sevmeyenleri kınıyorum burdan.
sadece kucağınıza yatırıp tüylerini okşamanızı isteyen hayvanı nasıl sevmezsiniz anlamıyorum hatta.