annemin ağladığını gördüm
geceler boyu ağlayarak uyudum,gece 3 deki kavgalara uyanmaktan uyku düzenim mahfoldu
babamın yaptıklarına inanamadim tezatlik denizinde yüzdüm
bu biçare gecelerde tek başima uykuya dalmaya çalışırken veya uykumun arasında kalbim ne zaman durcak gibi olsa dualar ettim her şey daha iyi olsun hayırlısı neyse o olsun diye
o duaların arasına tutunabileceğim birini istediğimi söyledim aklıma bir isim indi sanki yine çaresizlikte boğulurken onun yanimda olduğunu düşündüm onu hissetmeye çalıştım yanımda olmasa bile bi şekilde varlığıni bilmek bi yerde tutunmamı sağladı
sonra mevsim degişti
yaz geldi
bütün yaz onu bekledim.gelmedi
sonra öğrendim sevgilisi varmış
sevgilisi olan adama bakmak bana yakışmaz unutmaya çalışıyorum
uykumun arasında ettiğim en içten en çaresiz dualarımın içindeydi o ama olmadı
tabii bu arada dedemi kaybettim
su akar yolunu bulur derler
bir çok şeyden ciddi anlamda umudumu kestim
aşktan sevgiden güvenden
tek inandığım şey yaradanım
bu su çok şükür akıyor ama desteğe ihtiyacı var
ahmed arifin de dediği gibi
bir umudum sensin/anlıyor musun?