ben 12 kardeşim 6 yaşında. bisikletimi aldım kardeşimi de önüme oturttum. arabaların içinde o halde 30 km falan gittim. gittiğim yerde bizim boklu dere. diş hastanesinin atıkları falan dökülüyor, içinde kurbağalar cirit atıyor. hatta yanımda ölü lağım faresi yüzdüğünü hatırlıyorum. kardesimi de alıp sabah 11de evden cıkmıştım. bütün vücudum buruşana kadar içinde yuzmustuk. sadece ben degil birsuru çingen oğlan çocukları da vardı. hava kararmış annem bizi arıyor falan saat 9 olmuş. en sonunda benim kızlarım ne kadar yapmaz dese de o dereye gelmiş bakmış bizi görmüs uzaktan. en son ben arkadaşlarıma kurbağalama yüzerken annem saçlarımdan tutup çıkarttı dereden. sonra üstümüzü giydirip eve göturdu kardesim kucuk diye ona birsey yapmadi ama beni alıp tuvalete kitledi. soydu çırılçıplak kaldım sonra bi hortum vardı oraya bağladı. eline ne geldiyse vurmaya başladı kadın. ona o kadar hak veriyorum ki ben olsam kafayı yerdim cinnet geçirirdim o az bile yaptı bence. en son benim ağzım yüzüm kan icinde kaldı sonra durdu. ben ağladım tabii ki ama o gün bugündur adam akıllı seyler yapiyorum. çünkü insanın sağlam bir dayak yemeden kendine gelmiyormus bunu anladım. ellerin dert görmesin annecim. ama keske burnuma az vursaydın da damarımı çatlatmasaydın. o gün bu gündür burnum durduk yere kanar durur. bu da bana ders olsun