23 yaşımdayım üniversite öğrencisiyim.
20 yaşıma üniversiteye gelene kadar küçücük bir ilçede büyüdüm bundan hiç gocunmadım.
konuşmam bozuktur çukurova şivesiyle konuşurum bundan hiç gocunmadım.
esmer tenliyimdir bundan da hiç gocunmadım.
ama bilmeden etmeden yüzüme ya da arkamdan bak biz sizin gibi değiliz dediler anlamadım dedim kürtsünüz dediler.
he gardaş dedim gocunmadım.
bizim oralarda bir laf vardır iti bilmiyon püsüğü bilmiyon derler.
o hesap bende he gardaş dedim işte.
niye dersen ben yedi ceddi toros yörüğü bir ailenin evladıyım bilen bilir benim geldiğim topraklarda bu memleketin kurtuluşunun ilk mücadelesi verilmiş adıda dörtyoldur o yerin.
ben esmer olmaktan şivesi bozuk (!) olmaktan kürt olmaktan ya da yörük olmaktan hiç gocunmadım ki.
biz böyle büyüdük işte asıl biz sizler gibi değiliz biz kardeşçe büyüdük anadoluda toprağı ektik biçtik o güneşin altında beraber kavrulduk şu toprak için ne canlar verdiğimizi hiç unutmadık.
bize anlattılar dediler ki siz böyle bir ailenin memleketin çocuklarısınız sen ayırırsan o ayırırsa ne kalır diye öğrettiler bize.
senin o bozuk dediğin beğenmediğin şivemin üstüne kaç tez yazılmış haberin var mı demek istedim diyemedim.
he yanlış olmasın utandığımdan değil kale almadığımdan demedim.
sadede gelelim
bugün gördümde şu kavruk tenli anadolu çocukları bu memleket için can veriyor lafını çok içerledim be
neden bilmiyorum yaşadıklarım kırılmışlıklarım hissettiklerim içimdeki memleket sevgisinin haddi sınırsız arşı geldi aklıma.
fethi abi sen kürtsün bende türk biz senle aynı güneşin altında terledik biz ayrı dillerde aynı ağıtlarla ölülerimizi gömdük.
ve fethi abi ben bu "iti bilmeyen püsüğü bilmeyen" güruha karşı
memleketimden kopup taa buralara binbir yokluk içinde okurken neden siyaset okumaya karar verdiğimi hiç unutmadım.
ruhun şad olsun abi tüm kavruk tenliler tüm kalbi tertemiz vatan sevgisiyle dolu anadolu insanı için hakkın ödenmez.
saygılar sevgiler