sülale de fenerbahçe'liler ağırlıkta olmasına rağmen babam galatasaray'a gönül vermiş. bende izinden gittim. ortaokulda tam bir fanatiktim.
2005-2006 sezonu şampiyonluk son maçlara kaldı. biz ali sami yen'de kayseri ile oyunuyoruz. fenerbahçe denizli'yle. bizim maç 3-0 bitti. bütün galatasaray'lıların gözü kulağı denizli'de. denizli 1-0 öne geçti derken hakem maçı 16 dakika uzattı. normalde kendisinden hiç küfür duymadığım babam hakeme sövüyor. derken maç 1-1. nefesimizi tuttuk bekliyoruz dakikalar geçmek bilmiyor. en sonunda maç 1-1 bitti ve şampiyonluğu galatasaray aldı. babamla dışarı çıkıp tezahürat yapmış birbirimize sarılıp zıplamıştık. gecenin sessizliği korne sesleri ve galatasaray'a gönül verenlerin sevinç çığlıklarıyla kaybolmuştu. o an yaşadığım mutluluk şimdi bile gülümsetiyor.
velhasıl kelam eskisi kadar fanatik olmasam da hala çok seviyorum seni cimbom
(bkz: gerçekleri tarih yazar tarihi de galatasaray)