hep üzülmüşümdür. anadolu'nun bağrından kopup istanbul'a veya dünyanın her hangi bir yerine yerleşip memleket denilince gözleri dolan insanlara. almanya'da doğup büyümüş ama türkiye'yi çook seven bir arkadaşım vardı. almanya'ya dönüş zamanı geldi mi üzülür halden hale girerdi. geri dönüş yapın dediğim zaman da burada yaşayamam derdi. 
ne kadar acaip ait olmakla olmamak olamamak arasında bir hal. 
herkes böyle hissetmez belki ama böyle hisseden gurbetçilere allah yardımcı olsun.