boluda oturuyoruz o zamanlar. üst kata yeni bir komşu taşındı,4 kişilik bir aile.bir ogullari bir kizlari var. türkiyede adettir ya, ailecek gittik bunlara. ben her zaman sessiz sakin bir kızdım. misafirlige giderken yanıma kitap alır,bir köşeye gider okurdum sessizce. asla bana bilgisayar ac diye aglamaz, ortaligi karistirmazdim. konuşurken pek utanıp sıkıldığımdan yaşıtım yoksa * ki genellikle olmazdı* otururdum bir köşede. o gün farklı oldu. annesi * çocuğun ismini söylemeyeceğim bir de burdan çıkar falan nxnfn* ' hadi abiyle gidin bilgisayar oynayın.' dedi. bana bilgisayar oyunlarını oğretti. *gta vs* ben de çok beceriksizimdir o konularda. ama bana asla kızmadı. arabayı suya düşürürdüm mesela gülme krizine girerdi. çok gulec yuzluydu ve sevecendi. bana bir abi olmuştu. hep bir abim olmasını istediğimde ' bana abi diyebilirsin' demişti. belki bu üzücü olabilir ama ben çok mutlu olmuştum. o kadar iyi kalpliydi ki. ben sürekli erkeklerle kavga eden bir kızdım. sebebi ise benim biraz şisman olmam ve arkadaşlarımla dalga geçmeleriydi. onu tanıyana kadar hepsinden nefret etmiştim. bir gün bana kötü davrandiklarinda, o sakin çocuk gitmisti sanki. tıpkı bir abi gibiydi. sürekli ben onlarda o da bizdeydi. belki babam bir şerefsiz olduğundan dolayı ona bu denli bir sevgi beslemistim. ornek verecek olursam, bir seferinde bisikletten dusmustum. kolum ve bacagim cok kotu kaniyordu. bunun uzerine babam da bir sefer beni dovmustu ve yolun ortasinda bagirip cagirmisti. o ise, kalkmama yardim edip aglamam gecene kadar gitmemisti. olmasini istedigim baba karakteri oydu. sevgi dolu ve merhametli. simdi ise, serefsiz babamın annemi aldatmasi yuzunden baska bir sehre tasindik ve yine baska bir kadin icin ise bizi terk etti. su an annem ve babam ayrı. onun ve iki 3 orospu yüzünden abimden ayrıldım. buna uzuluyorum iste bazen.