anneler çocuklarini askere gönderirken ağlarlar.
benim annem bunu tam 5 kere yaşadı.
özellikle büyük abim askere giderken kendini tutamisti.
komşuların annemi sakinleştirmeye çalıştıkları aklımdan çıkmaz.
2 ci abimde de aynı şekilde kötü olmuştu.
ama ilki kadar değildi çünkü ilk göz ağrı giderken bu duruma biraz olsun alismisti.
çok şükür ki ikisi de kritik bölge de askerilk yapmamışlardi.
bu biraz olsun annemi rahatlatmisti.
3 abimı de askere gönderirken yine ağladı.
tam bu sefer ağlamicak alıştı derken havaalanında olduğu yere yıkıldı çünkü bu sefer korktuğu başına gelmişti 3. oglu komandoydu kayseri de.
geçtiğimiz gün patlama yaşanan yer varya tam orası.
annemin tedirginliği uzun sürdü bu defa çok korkuyordu çünkü terör olaylari artmisti ve abimin ustalık yapacağı yer, kritik bölgede olma ihtimali çok yüksekti.
kotu haber işte tez duyulur.
hakkari çıkmıştı.askerliğini burada tamamlicakti.
evet koyun annemi kendi yerinize neler hissettiğini anlamaya çalışın.
çok zor gerçekten çok zor.
neyse ki allah'tan bişey olmadı.
o zor günler geçti.
4.kişi de bendim.askere gitmek için saçımı 3 numaraya vurmaya gitmiştim mahallemizdeki berbere. (mahallemizin adeti parasız yapılır )
o sira annem de markete alışverişe çıkmış berberin önünden geçiyor.
saçımı kestirdiğimı görünce ağlamaya başladı.
annem ya.
ersin abi "ne agliyorsun bu kaçıncı ya sen hep böyle aglicak misin"demişti.
haklı mı haksız mı bilemiyorum.
anneler mucizedir.
allah analarımızı başımızdan eksik etmesin.