Oyle çok seviyorum ki hepsini. Annemin kuzenlerinin çocuklarıyla da çok samimiyiz (sülalecek samimiyiz orası ayrı). Çoğuyla yaşıt sayılırız. Ayrılmayız. Sürekli beraber gezer hiç kopmayız. Bıraksalar hala köyümüzde tuzlu yoğurtlu ekmek yiyeceğiz.
Zaman mekan değişiyor ama değişmeyen tek şey muhabbetimiz, yakınlığımız, samimiyetimiz.
En küçüğümüzle az önce ayrıldım. Gidiyorum ben dedim. Nasıl sarıldı bana( daha 3 yaşında) öptü beni. Çok uzaktalar bizden ayda yılda bir defa görüyorum zaten sıpayı. Hüngür foşurt ağlaya ağlaya geldim eve.
O da ağladı arkamdan kıyamam.
Tek söyleyebildiği kelime, benim öğrettiğim ve sülalede bana söylenen "nurlu" diye diye ağladı yavrum benim.
Özledim şimdiden yavrumu.
..