yazın bizim evin balkonundayım. balkonun manzarası da manzara yani. şehir ayaklarımın altında. gece bir. sebebini söylemiyim bir hüzün geldi. yarım saat ağladım. ne ağladım ne ağladım, iyi ağladım ama, böyle hüngür hüngür, sebepsiz değildi ama yine de saçmaydı. kimsenin önünde de ağlayamadığım için biraz da tırsıyorum komşular görür diye. en içten ağlamamdı o. 2016'nın götürdüklerine ve bir daha asla geri gelmeyecek olanlara ağladım.