babamla aramda farklı bir muhabbet var. babamdan bazen böyle azar yerim. bazen yeri gelir, üzüldüğümü fark eder veya annem söyler bir şeyler yapmaya çalışır. anlamaya çalışır. çok anlayışlı değildir ama beni anlamaya çalışır. değerini hiçbir zaman gerektiği gibi bilemedim. bu çok koyuyor sözlük. yaşarken gidip sarılamamak, yeri gelir zorla muhabbet etmeye çalışırım, sırf konuşabilmek için. ailemden biraz uzak bir çocuğum ben. yani hiçbir zaman onlar gibi olamadım. ama bana hep iyi davranmaya çalıştı babam. değerini ne kadarda bilmesemde. kızsa da sinirlense de allah kimsenin babasını, ailesinden hiç kimseyi başından eksik etmesin. bir anlık olmadığını düşünmek bile koyarken yokluğunu alışmak nasıl olurdu düşünemiyorum bile. iyiki varsın, yüzüne bir kere bile söylemesem de, seninle istediğim gibi muhabbet edip konuşamasam da baba.