yine teklif etmiştim. yine reddetmişti. ama bu sefer yüz yüze konuşalım demişti. buluştuk.
konuşuyoruz. yaklaşık 4 saat boyunca her şeyi konuştuk. ama bizi hiç konuşmadık. konuyu hiç bize getirmedim. bize gelirse biz olmayacağız bir daha. adım gibi eminim. ayrılık zamanı gelince yürüdük biraz. artık sormam gerektiğini biliyordum. sordum o soruyu.
+"neden?"
-"sen istanbuldasın. ben erzurumda. görüşemeyeceğiz istediğimiz zaman. birbirimizin yanında olamayacağız. mesafe olunca olmuyor." dedi. haklısın dedim ayrıldık.
uzun süre sonra kurban bayramında hayvan pazarında uzaktan gördüm. eskiden onu görünce dizlerim titrer, kalbim 4.5 atar, soğuk soğuk terlerdim. ama o gün bana yabancıydı. hem de o kadar yabancıydı ki kalbim sadece sinyal verdi bana. bir zamanlar o buradaydı diye.
o günden sonra, o mutlu sonla bitecek hikayesini yaşamaya başladı. ben, benden bile yabancılaşmaya başladım.