bir ablam olsa herşey çok daha kolay olurdu belki. derdimi paylaşırdım. her koşulda destek olurdu bana. gitme gibi bir ihtimali de olmazdı aynı annenin karnında büyümüş olacaktık çünkü. beni karşılıksız severdi onu her ne kadar gıcık edip kızdırsamda.. yeri geldiğinde arkamı toparlayan beni beladan kurtaran olacaktı. 2.annem olurdu belkide. sırf kendimi toparlamam için babama söylerim diye tehdit edip kıyamayan olurdu. belki bu kadar olgun olmak zorunda kalmazdım bir ablam olsa. istediğim kadar şımarır evin küçük kızı olurdum. ama her ne olursa olsun ablamı sevmekten vazgeçmezdim. bunları nerden mi biliyorum? 2 kızın ablası olma görevini yapıyorum. evet bazen şikayet edebilirim ama onlar benim herşeyim...