çok taşlanan bir olgu da olsa böyle bir şey var. insanların umutsuz olmaya hakkı var. siz istemeseniz de var. herhangi bir ortamda (internet ortamı) umutsuz olduğumu, bu ülkede durmak istemediğimi, bu ülkenin insanlarından bıktığımı belirttiğim zaman tepki ile karşılaşmak işten bile olmuyor. hemen tepkiler yağıyor, linç geliyor. klişe cümleler birbiri ardına sıralanıyor;
(bkz: beğenmeyen siktirsin gitsin)
(bkz: güzel günler göreceğiz)
(bkz: her zaman umut var)
(bkz: hayır bu ülkeyi onlara bırakmıycaz)
beğenmeyen siktirsin gitsin diyen çoğu kişinin, ülkenin şu anki durmundan memnun olduğunu görüyorum. he hem memnun değilse hem de bunu diyorsa dediğinin anlamını bir daha düşünsün. güzel günler görecektik çocuklar, ama kaptırdık o güzel günleri, belki biz değil annelerimiz, babalarımız kaptırdı, ama bir önemi yok çünkü artık göremeyeceğiz. her zaman umut var diyenler sanırım ütopya aleminde yaşıyorlar. umut varsa bile boş bir kavram olduğu belli. hele hayır bu ülkeyi onlara bırakmiycaz romantizmini hiç yapmıyorum. ne ülkeymiş be, alsınlar başlarına çalsınlar.
sizi bilmem ama ben bu ülkenin mustafa kemal'i dışında hiçbir şeyini sevmiyorum. onun da azınlık kesim dışında değeri bilinmiyor zaten. başka bir mustafa kemal gelse, tekrar onarsa her şeyi, bir umut verse, o mustafa kemal öldükten sonra bu halk onca emeğin yine ağzına sıçar. o yüzden boşuna kürek çekmenin bir alemi yok. mustafa kemal'e de üzülüyorum be. herif onca çabalamış, etmiş, temel atmış, hedefi göstermiş. şu gelinen noktaya bak.
bu kadar şeyi belirtip, umutsuz olduğunu söyleyince linç ediliyorsun. peh! saçmalık. vay efendim ben ülkemde ölürüm daha iyi. bir amaç uğruna ölmediğin sürece nerde öldüğünün ne anlamı var?
onca potansiyeli olan genç. bırakın potansiyeline ulaşmayı, daha keşfedemeden helâk oluyorlar. bu ülke insanı bedenen öldürmese de ruhen öldürüyor, enerjisini çekiyor. burada hiçbir genç için parlak bir gelecek yok çünkü değer bilmiyoruz. bilene lafım yok. ama umutsuzluk hakkıma dil uzatana lafım var. bir mustafa kemal daha gelecek diye ümitleniyor herkes. yazık.
“eğer ülkeni kurtaracak bir lider beklemekteysen, ben size hiçbir şey öğretememişim demektir.” mustafa kemal atatürk
herkes bekliyor. sadece bekliyor. harekete geçme isteği sıfır. gelsin biri kurtarsın diye bekliyor bizim millet. her zaman böyle olmuş. mustafa'mdan önce de, sonra da.
tabi siz yine de güzel günleri bekleyin, ama beklerken çelik yeleğinizi giyin, terör saldırısında ölebilirsiniz çünkü. ve siz öldükten sonra bir bakan "şehidimiz var, başımız sağolsun" deyip evine gider, sikini taşağına eşleyip tv seyreder.
bizim umutsuzluk hakkımıza kimse ses etmesin. biz yeri geldiğinde umutsuz olmayı da, kabullenmeyi de biliriz.
nietzsche babanın da dediği gibi;
“umut en büyük kötülüktür, işkenceyi uzatır.”