c2den bir mesaj geldi.
"bir mekana girdiğinde, o mekanın en dolu zamanının olmasına rağmen boş yer olduğunda kendini şanslı hissettin mi ?"
cevap vermem için fark yaratmaya çalışmış olmalıydı. yaratmıştı da.
"çok kez yaşadım. son iki senedir kendimi çok şanslı hissediyorum. garip bir şekilde."
gerçekten son iki senedir küçük şeylerde şans hep benden yanaydı.
"şans değildi onlar. senin o kafeye gideceğini bir sürü ihtimaleden çıkarıyordum. sen arkadaşlarınla gelmeden 2 dakika önce o masadan kalkıyordum. böylelikle masa sizin oluyordu. her cuma dışarı çıktığını, düzen hastası olduğun için cuma günleri aritmetik olarak gittiğin yerleri hepsini biliyorum. çantayı nasıl taktığını, anneni babandan daha çok sevdiğini... izin ver bugün son günüm konuşalım. 2 senedir ilk defa cesaret ediyorum. ilk defa baş başa kalıcaz. hazır mısın ?"
kafamda milyonlarca ihtimal geçti. bu kadar şanslı olmamda fazla dediğim anlar geçti. kanım çekildi. kimdi bu ?
tumblr'a benzeyen bi ortamda buldum. iki sene aralıklı olarak 2 kere edit atılmış.
ilk edit: mutluyuz.
ikinci edit ve bir mezarlık fotoğrafıyla: başımız sağolsun bizi seven herkesin başı sağolsun 1 beden iki güzel ruh kaybetti buralar bugün. iyi bakın kendinize.
adama kimse ulaşamadı.
numarası vardı birkaç kişide ulaşılamadı adama.
dün haber geldi.
sevdiğinin yanında sonsuz uykudaymış.