hayatımın büyük bir kısmında bunu bir eksiklik olarak gördüm daha sonra kabullendim . eskiden otobüslerin düğmeleri yukarıda olurdu sekizinci sınıfa giden çocuklar yetişebiliyorken ben yetişemiyordum , cam kenarında yolculuk yaparken (otobüs) boyum yetmiyordu oturduğum yerden dışarıyı görmekte zorlanıyordum . arkadaşlarım oturdukları yerde ben ise ayaktayken aynı boyda olduğumuz için gururum inciniyordu . ilk okul zamanında hep en ön sıralara koyardı hocalar . beden derslerinde say sağ baştan say dediklerinde ben hep sonuncu olurdum . fotoğraf çekilirken benim yanındaki arkadaşımdan kaldırımda durayım da eşit olalım bari diye ricada bulunurdum . kısa olmak epey problem . toplu taşıma araçlarında elim yukardaki demirlere değemeyecek korkusuyla yaşadım fakat şimdi tutunma aparatı koymuşlar