gördüklerim beni yerle bir etmişti. yere yatıp ağlamak istiyorum. daha doğrusu göremediklerim sıkmıştı kafama iki tane. sevdiğimin dükkanının önünde dükkanın kapalı kapısına bakıyordum. dükkan daha açılmamıştı. daha önce hiç dikkat etmediğim için bu dükkana bu durumun normal mi yoksa anormal mi olduğunu çözememiştim. belkide sevdiyimin başına birşey gelmişti. tırnağı kırılıp acile kaldırmışlardı belkide? hemen gidip tırnak bağışı yapmalıydı. sonra o benim yanıma gelip tırnağın nerde dediğinde ait olan kişide demeliydim. belkide bundan bi on yıl sonra kızlar tırnaksız erkeklere bayılacaktı?
etraftaki çakallara belli etmeden yavaş adımlarla dükkana doğru yürümeye devam ettim. etrafta ki dükkanların bir çoğu kapalıydı. hatta burdan gördüğüm kadarıyla bizim dükkanda kapalıydı. içim biraz olsun rahatlamıştı.
etrafta açık olan dükkanları kesmeye başladım. sevdiğimin hemen yan dükkanında bi çırak vardı. büyük ihtimal bu ipneydi bana komplo kuran. hemen gidip işini bitmek istedim ama bu bana yakışmazdı. ben asil bir türk gibi cenk meydanında çarpışırdım. zaten bu şarapsız benden biraz daha küçük duruyordu ve pekde bi gideri yoktu şimdi allah var.
dükkana kadar yolu yarılamıştım. o sırada yanımdan arabayla timur abi geçti. dükkanın anahtarları ondaydı ve tam zamanında gelmişti beni bekletmemişti. zaten canım yanıyordu. aşkdan anlar mıydı acaba? ilk görüşte aşık olduğum kızı anlatsam beni takar mıydı? timur abi arabadan çıkınca fark ettim ki murat yoktu. bu çok iyi olabilirdi, hem dükkanda rahatlayacak hemde sevdiğim için iyi bir çocuğu levyeyle öldürmek zorunda kalmayacaktım. en azından bazı şeylerin yoluna girdiğini görmek güzeldi.
dükkanın bi küçük iki de büyük kapısı vardı. timur abi küçüğü açıp içeri girdi bende içerden büyüklerin anahtarını alıp büyükleri açtım. ama bi gözüm hep karımın dükkanındaydı.
kapıları açtıktan sonra gidip üstümü değiştirdim. 10 dakikada bir kapıya çıkıp dükkana bakıyordum açılmış mı diye. ama açılmıyordu amk dükkanı. aşkım özür dilerim ağzımdan kaçtı senin dükkanına küfür eder miyim hiç?
öğleye kadar böyle devam etti. kimse gelip gitmedi. öğlenim kavurucu sıcağında bakmaktan bıkmaya başlamıştım ki bi araba yanaştı dükkanın önüne. iki kişi indi. birisi adam ve diğeri müstakbel yengeniz. of nasıl heyecan yaşıp elim ayağım titremeye başladı.
dimaria yerden kalkıp gülbatuma kafa atıp yarışı birinci bitirmişti bee.
kardolar saat geç oldu bugünlük bu kadar günün devamı ve yeni bir günü yarın yazıcam okuya herkese teşekkür ederim okumayanla ilgili konuşmak istemiyorum sjdnck