"yalnız, hissediyorum ki artık bunun sonu yok. saatlerce evde hiçbir şey yapmadan oturuyorum. sonra tam çıkarken evde kalsaydım bir şeyler yapabilirdim gibi hissediyorum. galiba hep acele ettim. hep yapması gereken çok şey olduğunu hissedip, hiçbir şey yapmak istemeyen biriydim. içimde adı boş ukdeler biriktirdim. dolduracak birini bekledim, kendimden umudu kestikten sonra. sonra beklemekten de vazgeçtim."
ne güzel anlatmış oğuz atay abimiz