4 yıllık ilişkimin 2 yılını öyle yaşadım. seven insan için gerçekten çok zordur.
-yanyana olunacak 5 gün için 2 ay beklersin. o 2 ayın her gününü şafak gibi sayarsın. o 5 günü yaşarken doyamazsın. doyulmaz yani, olmaz.
-ayrıyken uzun süren telefon konuşmaları yapılır. bazı günler sürekli kulaklıkla gezebilirsin, yemek yaparken, yoldayken. (mobilde fun run diye bi oyun vardı, biz onu oynardık konuşurken) kulaklık artık senin bir parçan haline gelir.
-en ucuz otobüs bileti nerdedir, nasıldır bilirsin. çünkü ufacık bir boşlukta birbirinin yanına kaçarsın.
-hayatın düzene girer. (genelde kadın sağlar bunu, allah onlardan razı olsun) "aşkım yat da öyle konuşalım" mesajlarını fazlaca duyarsın. başlarda saçma gelir, sonra rutinleşir ve hoşuna gider. mesajlaşırken uyuyakalırsın.
-özlemek kelimesini etrafındakilere tanımlarsın. konusu geçince sana dönerler.
-bir yere gittiğinde o yeri çok sevdiysen bile, yaşadığın bir güzel anda ya da eğlendiğin, bolca güldüğün bir ortamda için burulur. "keşke o da olsaydı şuan" diye içinden geçirirsin. ve buna da zamanla alışırsın.
ama bunların sonunda başarırsan, ayakta tutarsan ilişkini, çok mutlu olursun kardeşim çok. emin ol.