yaş 22'ye 3 ay var. 16 yaşında lisedeyken tanışmıştık. 17 yaşında sevgiliydik. ayni lise, aynı dersane. beraber hazırlanılan üniversite sınavı. sonra ayrı şehirler, ayrı üniversiteler. o akdenize, ben egeye. 500 km mesafe. yine de devam. her zorluğa beraber göğüs germek. her zorluğa beraber katlanmak. beraber eğlenmek, gülmek, ağlamak. birkaç kez ayrılmak, yapamayıp tekrar birbirini aramak ve bulmak. hep aynı heyecanla tutmak o eli. o saflığı başka hiçbir şeyde bulamamak. sonra boktan sebeplerden tekrar bitiş.
bir zaman; yapamadığımızı anlayıp karşılıklı konuşarak ayrılmıştık. konuşmada şöyle birşey geçti. sanki ayrılsak da tekrar bir araya gelicekmişiz gibi hissediyorum, gerçek değil gibi dedi. ben de inanamıyorum demiştim. ama yine de ayrıldık ve dediğimiz gibi de tekrar barıştık.
şimdi yine ayrıyız. 3 aydır falan. ve boktan sebeplerden. geçerli bir sebebimiz bile yok. ben hala neden böyle olduğunu, neden böyle yaptığımızı anlamış değilim. ve içimde sahip olduğum en saf şeyi, en güzel duyguyu kaybetmenin hüznü var. ve günden güne uzaklaşıyorum ondan. sevmediğimden değil, yorulduğumdan.
biz yaptık, siz yapmayın be dostlar!